Zimowe Łosie .....

Tegoroczna zima tym różni się od kilku poprzednich, że (o dziwo) utrzymująca się przez prawie miesiąc minusowa temperatura stwarza warunki, aby pokrywa śnieżna nie zniknęła z dnia na dzień i daje możliwość wypadu w iście zimowy teren.

To niby norma o tej porze roku, jednakże przeglądając zdjęcia z ostatnich 3 lat nie znajduję takich ze śniegiem.

Taką aurę oczywiście zamierzałem wykorzystać. Z uwagą, w grudniowo – styczniowe piątkowe popołudnia śledziłem prognozy pogody na sobotni świt. Te, o ile były zapowiedzią pochmurnego dnia z reguły nie wzbudzały we mnie chęci zarwania kolejnego poranka, natomiast, jeśli zwiastowano pełne słońce, bez cienia zastanowienia już o brzasku wyruszałem w teren.

Cel? Rraczej nieokreślony. Każde zwierzę w zimowej scenerii jest pewnego rodzaju spełnieniem. Chodzi bowiem o fakt, że podchody przy bezwietrznym dniu w akompaniamencie skrzypiącego przemarzniętego śniegu są niezwykle trudne i z reguły skazane na porażkę. Dźwięki, jakie wówczas wydobywają się spod butów skutecznie wprawiają w zaniepokojenie wszystko, co żywe w promieniu 300 metrów.

Z tą pokrywą śnieżną było różnie. Na przełomie roku były dni, kiedy mocno sypnęło śniegiem i ten śnieg w zasadzie zalegał przez cały styczeń. Owszem 3 czy 4 razy dosypało troszkę świeżego białego puchu, ale nie było tego za dużo. Po jakimś czasie główne szlaki były już wyślizgane przez turystów – czy to butami czy biegówkami. Trzeba było naprawdę uważać by się nie poślizgnąć.

Było natomiast mroźno. Bodaj dwa razy przez kilka dni utrzymywały się kilkunastostopniowe mrozy. Najniższa temperatura, jaką zanotował samochodowy termometr wynosiła minus 19st. Na takie warunki trzeba było naprawdę odpowiednio się przygotować, aby móc w pełni czerpać przyjemność z takiego wypadu.

Oczywiście doświadczenie podpowiadało mi, gdzie kierować się w poszukiwaniu zwierząt. Sarny, dziki, lisy spotykałem wszędzie. Z jeleniami było troszkę gorzej, choć udało mi się poobserwować przez lornetkę 2-3 chmary. Najłatwiejsza sytuacja była z łosiami. Te o tej porze roku chętnie przebywają w sośninach, gdzie korzystają z dobrodziejstw iglastych gałązek.

Ich obecność widoczna była w wielu miejscach. Duże tropy tych zwierząt nie mogą być pomylone z żadnymi innymi. Do tego ślady na gałązkach – pozgryzane, okorowane wyraźnie świadczyły o tym, gdzie łosie żerują w tym czasie. Krótko mówiąc to był łosiowy czas. Podczas jednego tylko styczniowego weekendu miałem takich spotkań ponad dwadzieścia. Z reguły były to pojedyncze osobniki lub 2-3 osobowe grupki.

Przed nami luty i jeśli zimowa aura się utrzyma, liczę jeszcze na kilka ciekawych ujęć. Trzeba korzystać z oblicza zimy, bo niedługo już będziemy myśleć o wiośnie.

Z pozdrowieniem

Wozik77